Tekst o radu nekog umjetnika možda je najpreciznije započeti riječima samog umjetnika o svom radu, što je ujedno i dobra prilika da objektu našeg izlaganja vratimo ulogu subjekta – autora, pa čak i tumača.

“Ne pristajem na iluziju da krećem od nule niti ću ostati na onome od čega započinjem. Nešto mora prethoditi započinjanju novog rada i želim to obuhvatiti”, kaže Petercol u razgovoru za Radnu monografiju objavljenu istovremeno s otvaranjem izložbe Flashes: “Rad u poznatom sustavu je dosadan. Dosadan je zbog predvidljivosti rezultata, ali ako poznati sustav prihvatim kao jednu od mogućih formi, otvara mi prostor za daljnji rad. Naravno da svaki sustav nosi značenja koja proizlaze iz historijskih razloga njegova nastanka, ali istovremeno nosi i potisnute slojeve drugih značenja. Potisnute kako bi osnovno značenje funkcioniralo na razini konvencije, tj. potisnute su jer ih ne primjećujemo, budući da je sve podre|eno nekoj dominantnoj ideji. Preusmjeravanje interesa s dominantnog prema jednom od tih potisnutih značenja znači prebacivanje na novu poziciju s koje započinje nov proces. Hoću reći da svaki sustav unutar sebe sadrži takve pozicije, pozicije s kojih se gradi njegovo pobijanje.”